Bir 'neo-levanten'in hatıra defterinden
“Milano’ya dönmeyi seviyorum, sokağıma, her şeyin bıraktığım gibi kaldığı sokağıma dönmeyi. İnsanları aramıyorum çünkü onlar değişiyorlar. Hayatın kendilerini alıp sürüklemesine izin veriyorlar.