Diyanet İşleri Başkanı Ali Erbaş, bu ay başında Karaman’da katıldığı hafızlık icazet töreninde sitemkâr bir konuşma yaptı.

Konuşmasından anladığım kadarıyla kendi teşkilatına sitem ediyor ama yanlış bir hedefe bakıyor.

Önce Erbaş’ın konuşmasının ilgili bölümünü aktarayım:

“Kardeşlerim, ne olursunuz gençlerimize bunu böyle anlatalım. Çocuklarımıza böyle anlatalım. Onları namazsız, ibadetsiz bir Müslüman olarak yaşamaktan kurtaralım. En önemli vazifelerimizden biri budur. Topluyoruz, çarpıyoruz ulaştığımız sayı bir milyonu, bir buçuk milyonu geçmiyor. 8,5 milyon üniversite öğrencimiz var. Bu gerçekleri kardeşlerimize kim anlatacak? Sizler hep birlikte hocalarımız, öğretmenlerimiz, vaizlerimiz, anne babalar bu doğruları hep birlikte anlatacağız.”

Diyanet İşleri Başkanı’nın bu konudaki ilk yakınması bu değil.

Gençlerin deizme yöneldiğine ilişkin endişelerin bu kurumun değişik üyelerince dile getirildiğine de tanık olmuştuk.

Erbaş “gerçekleri kardeşlerimize kim anlatacak” diyor ki doğru soru da bu zaten ama verdiği yanıt yanlış.

2 milyar ışık yılı önce bir kara delik tarafından yutulan Samanyolu’ndan defalarca büyük galaksinin fotoğraflarını cep telefonlarından izleyen gençlere neyi nasıl anlatacağınızı iyi düşünmelisiniz.

Dünyada ve evrende nelerin olup bittiğini öğrenmesi son derece kolay olan gençlere, Amasra’daki kazanın “kader” olduğunu söylerseniz, size nasıl inansınlar?

Onlar bilmiyorlar mı bunun “kader” olmadığını, idarenin üzerine düşen görevleri yerine getirmediği için maden kazalarının yaşandığını?

Gençler bilmiyor mu Hristiyan Batı’da grizu patlaması diye bir şeyin artık tarih olduğunu?

Allah’ın fakir Müslümanlara ne garezi var ki “kötü kader” hep onların başına geliyor?

Diyanet’in birinci sorunu bu.

Anlattıkları İslam, günümüzün bin yıl gerisinde.

Onun için anne baba zoruyla orta okula imam hatiplerde başlayan çocuklar, lise çağına gelince okul değiştiriyor.

Geçen gün bir imam alafranga tuvalete girilmemesi gerektiğini, çünkü klozette biriken suda şeytanın yıkandığını anlatıyordu.

Diyanet’in “böyle saçmalıklara inanmayın” dediğini duydunuz mu?

Kerameti kendinden menkul şeyhler, hocalar her gün böyle ne haltlar yiyorlar, Diyanet “bunların anlattığı ile dinin bir alakası yoktur” diyebiliyor mu?

Ve gençlerin önündeki örnekler çok kötü:

Bir dönem devlet yöneticileri de dahil olmak üzere “en kutsal imam” muamelesi gören adamın aslında bir meczup olduğu, müritlerinin mankurt olduğu ortaya çıktı.

Kul hakkı yemekte tereddüt göstermemiş, kendi adamları için soruları çalmış, on binlerce gencin geleceği ile oynamışlardı.

Bu ortaya çıktığında devleti yöneten kişi ne yapmıştı? Oysa adamların soruları çalıp, kendi yandaşlarına dağıtarak devlet içinde örgütlendiğini kendisine sunulan rapordan öğrenmiş olmalıydı.

Ama sesini çıkarmadı.

Müslüman rol modeli böyle bir adam ise gençler buna nasıl inansın?

Ahlak meselesine, kamu kaynaklarının yandaşlara dağıtılmasına, ortada gerçek bir neden görünmeden ani ve çok hızlı zenginleşmelere hiç girmeyeyim.

Gençlerin karşısına “Müslüman rol modeli” diye çıkanların gerçek durumlarını bilenlerin dinden soğumasından daha normal ne olabilirdi ki?

Diyanet İşleri Başkanı, Karaman’daki siteminde samimiyse, sorunun kaynağına yönelmeli.

Hele milletin 41 işçinin yasını tuttuğu günlerde, şahsi sorumluluğunu Allah’a yükleme çabasından başka bir şey olmayan “kaderci yorumlara” hiç geçit vermemeli.

—————————-

Sendikanın sorumluluğu meselesi

Genel Maden İşçileri Sendikası (GMİS) Genel Başkanı Hakan Yeşil, “bizler GMİS olarak her zaman işçi arkadaşlarımızın ve ailelerinin yanında olduk, olmaya çalışıyoruz. Kimse provokatif eylemlere girmesin. Çizgimiz, yapacağımız, yaptığımız işler belli. Bu doğrultuda çalışmaya devam ediyoruz” dedi.

Başkan’ın kastettiği “provokatif eylemler” nelerdir, bilmiyorum.

Ancak 12 Eylül’den önce kamu kesiminde örgütlü bazı sendikalarda da çalıştığım için bunun ne anlama geldiğini tahmin edebiliyorum.

Bu “rakip sendikalar durumdan yararlanıp, üyelerimizi çalmaya kalkışmasın” anlamına da geliyor olabilir, sendikadan farklı siyasi görüşteki sivil toplum kuruluşlarının protesto girişimlerinden rahatsız olmak anlamına da geliyor olabilir.

Ancak Başkan ne derse desin, bu, sendikanın kazadaki sorumluluğunu ortadan kaldırmaz.

Başkan kusura bakmasın ama “her zaman işçi arkadaşlarınızın yanında” olduysanız, bu kazanın gelmekte olduğunu da herkesten önce bilip, kamuoyunu ayağa kaldıracak olan da sizden başkası değildi.

Sayıştay’ın saptadığı gibi yetersiz işçiyle aşırı üretim denemesinin böyle bir sonuç vermesi kaçınılmazdı ve bu şartlarda sendikanın da yapabilecekleri vardı.

Bu kamuoyunun dikkatini çekmek için grev yapmaktan tutun da idareyi yola getirmek için iş yavaşlatma eylemine kadar bir dizi eylem yapılabileceği anlamına geliyor.

Böyle bir eylem yapıldığını duymadık.

İşyeri sendika temsilcilerinin özellikle işçi sağlığı ve iş güvenliğine yönelik eğitilmesi de sendikanın görevlerinden biriydi.

Bu tür eğitimler verildiyse de belli ki yeterli olmamış ya da sendika, sesini idareye duyuramıyor.

Her ikisi de sendika yönetiminin başarısızlığı anlamına gelir.

Günün birinde, böyle olaylardan sonra bir herhangi bir yetkilinin çıkıp sorumluluğunu üstlendiğini sanıyorum göremeyeceğiz.

Ve öyle görünüyor ki buna sendika yöneticileri de dahil.

——————————

“Kader kurbanları” ve CHP

Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan’ın, Amasra’daki “iş cinayetini” kadere bağlama çabasına CHP’li yöneticiler de tepki gösterdi.

Haksız olduklarını söyleyemeyiz.

Ancak, CHP Genel Başkanı Kemal Kılıçdaroğlu, MHP’nin bir genel af düzenlemesi yapılabileceğine ilişkin açıklaması üzerine sosyal medyada şöyle bir mesaj yayınlamıştı.

“Bu af sadece belli başlı suçları kapsayacak; terör, taciz tecavüz ve benzer suçlar kapsam dışı kalacak, kader mahkumlarına yönelik olacaktır.”

Buradan anlıyoruz ki CHP Genel Başkanı’na göre “kader mahkumları”, “belli başlı suçları” işlemişler!

“Belli başlı suçlar” da öyle anlaşılıyor ki cinayet, hırsızlık, gasp, trafik suçları, imar suçları, uyuşturucu ticareti vs.

Bu suçları işleyenleri “kader mahkûmu” olarak nitelerken, Erdoğan’ın iş cinayetinde ölen işçiler için “kader kurbanları” nitelemesine karşı çıkmak, size de çelişkili bir durum gibi görünüyor mu?

————————-