Türkiye dün tarihinin en önemli günlerinden birini yaşadı. Nottingham Şehir Stadı’nı dolduran binlerce Türk, Beethoven’in “Neşeye çağrı” şarkısıyla sahaya çıkan Milli Takımımızı gururla seyretti.

Kadrosunda herhangi bir takımının satın almak için trilyonlar ödeyeceği Prosinecki, Suker, Boban ve Boksiç gibi yıldızların yeraldığı Hırvatistan’ı şaşkına çevirdi. Sahaya defans ağırlıklı bir takım kurarak çıkaran Fatih Terim, tercihlerinde haklı olduğunu herkese gösterdi. Hayatının ilk resmi milli maçına çıkan Vedat, sahada kahraman gibi mücadele etti. Nottingham Şehir Stadı’nın zeminini adeta kanıyla suladı.

Fatih Terim, usta bir teknik adam olduğunu Ümit Milli Takımı’nı çalıştırırken kanıtlamıştı. Türkiye’yi Avrupa Şampiyonası Finallerine taşıyarak da doktora tezini vermiş oldu. Dün seyrettiğimiz Hırvatistan maçından sonra da artık profesyonelliğe hazırlandığını söyleyebiliriz. Son derece başarılı bir alan savunmasını, çok başarılı adam adama markajla da destekleyen millilerimiz, maç boyunca canla başla çalıştılar. O kadar ki, Avrupa’nın en büyük yıldızlarını bünyesinde taşıyan Hırvatistan, kalemize ilk şutu ancak 20. dakikada atabildi. Tolunay, topla fazla oynamasa, son derece başarılı şekilde açıklara kaçan Abdullah ve Ogün, orta saha elemanlarımız tarafından görülebilselerdi, Notttingham’da tarihi bir sonuç elde edebilirdik.

Bu maçta bütün oyuncular, kendi ortalama kapasitelerinin çok üzerindeydiler. Sergen bile hiç alışkın olmadığımız şekilde koştu, adam kovaladı, pres yaptı. Turnuvanın başından beri Türkiye’yi doldurulacak bir hindi gibi gören batı basını sanıyorum dünkü oyundan sonra Türk gerçeğini, bir daha gördüler. Türkiye futboluyla “Avrupa Topluluğu”na girdi bile. Darısı diğer alanların başına.

Dün herşey çok güzelken, rakip ceza sahası önünde sorumsuzca bırakılan bir top, geldi ve kalemize gol oldu. Ama bu gol, maçla ilgili gerçeği değiştirmiyor. Dün Avrupa Şampiyonası’na layık bir mücadele verdik. Şansımıza piyangodan yenilgi çıktı.