Dün Fenerbahçe, karşısında ligin ikinci sınıf takımlarından biri olmasına rağmen, yürüyerek oynamakta ısrar ettiği için zor bir galibiyet aldı. Aslında maçın ilk 20 dakikasını seyredince, kolay yenen gollerden sonra rahat ve farklı bir galibiyet bekliyorduk.

Ama Fenerbahçe’nin ne fizik olarak ne de kondisyon açısından yeterli olmaması, sonucun beklendiği gibi olmasını engelledi. Buna bir de en basit ofsayt pozisyonunu bile anlatmakta aciz yan hakem ile Fenerbahçe’ye karşı kötü niyetli olduğundan artık hiç kuşkum olmayan Ali Aydın da eklenince, Fenerbahçe sancılı bir maç oynadı.

Rapajc, Ogün ve Ümit’in haftalar sonra takımdan kesilmesi dünkü maçın bir başka ilginç yönüydü. Ancak Fenerbahçeli bütün oyuncuların ciddi bir psikolojik sorun yaşadıkları da kesin. Çok basit hareketleri bile yapamıyorlar, üç pası üst üste düzgün atamıyorlar. Defanstan gelişi güzel vurulan bütün toplar sanki bir duvara çarpmış gibi rakip orta sahadan geri dönüyor ve Fenerbahçe bir türlü oyun planını sahaya yansıtacak olanağa sahip olamıyor.

Öte yandan Fenerbahçe savunmasında çok ciddi problemler olduğu da bir gerçek. Her zaman söylediğim gibi Sarı-Lacivertliler ortadan çok büyük bir açık verdi ve antrenman maçında bile yenmeyecek golleri yiyerek rakibin oyun içindeki direncini artırdı.

Rakip takım oyuncuları, Fenerbahçe defansının arkasına gönderdiği her topla gol pozisyonu yarattı. Ama Denizli de bunu bizler gibi seyretmekle yetindi. Fenerbahçe dün kendi sahasında maç kazanma rekorunu geliştirdi ama bunu da şansıyla başardı.